-Neden ancak özgür bir insan onurlu bir hayat yaşayabilir?                                                                                                                                             Bence onur ve özgürlük gerçekten birbirine deli gibi bağlı şeyler. Düşününce şöyle bir şey çıkıyor ortaya: Eğer bir insan tam anlamıyla özgür değilse, yani kendi kararlarını gerçekten kendisi veremiyorsa, yaptığı hiçbir şeyin iyi olsun, kötü olsun sorumluluğu tamamen ona ait olmuyor gibi geliyor bana. Sanki bir tiyatro oyununda ya da filmde başkasının yazdığı senaryoyu oynayan bir figüran gibi oluyor insan. Kendi isteğiyle değil, mecburiyetten ya da emir geldi diye hareket ediyor. Böyle bir durumda da onurdan bahsetmek bence pek mümkün değil. Çünkü onur dediğin şey, insanın kendi değerlerinin, kendi doğrularının arkasında durabilmesi; hata bile yapsa “Evet, bunu ben seçtim, bunun bedelini de ben öderim” diyebilmesi ve dik durabilmesi demek. Bir de şunu fark ettim: Onur aslında en temelde insanın kendine duyduğu saygıdan geliyor. Eğer biri sürekli baskı altında yaşıyorsa, sadece korktuğu için boyun eğiyorsa, zamanla kendine olan o saygıyı da yavaş yavaş kaybediyor. “Bu benim tercihimdi, ben böyle istedim” diye içtenlikle söyleyemiyorsa, yaşadığı hayat da sanki tam ona ait değilmiş gibi oluyor. O yüzden diyorum ki, ancak gerçekten özgür olan bir insan kendi karakterini, kişiliğini koruyabilir ve gerçekten onurlu bir hayat yaşayabilir. Özgürlük olmayınca onur da hep eksik kalıyor, sanki başkasından ödünç alınmış gibi duruyor insanın üzerinde.                          -Kuzey Filiz 11/D 542