ZAMANIN İÇİNDE İNSAN

(NURAN ESMA ÖZDEMİR  11/D)

  "Çünkü insan, birey olarak yalnız kendi kişisel hayatını değil, aynı zamanda, bilinçli veya bilinçsiz olarak, kendi çağının ve çağdaşlarının hayatlarını da yaşar..."

  İnsan doğduğu andan itibaren kendini bir hayatın içinde bulur. Anne ve babasını seçemeyen insan, doğduğu andan itibaren aslında başkalarının sürdürdüğü hayatla başlar. İlklerini anne ve babasıyla, aile içinde başladığı bu hayat yolculuğunda onlarla birlikte yol alırken düşünceleri ve yaşam tarzı da onlarla şekillenir.

Yaşı ilerledikçe, çevresi geliştikçe, kişinin yaşam tarzı ve düşünceleri de bilinçsizce şekillenir. Kendi kararlarını aldığı süreçlerde, bilinçli olarak aldığı kararlardan ne kadar sorumlu olsada aslında insanlar, çevresindeki insanlarla şekillenirler.

İlk çağlardan günümüze kadar, insan insana her anlamda muhtaçtır ve birlikte yaşam sürerler. Fikirleriyle, düşünceleriyle, yaptıkları ve konuştuklarıyla birbirlerine şekil verirler ve farkında olmasalar da yaşadığımız dönemin izlerini taşırlar. Birbirlerinin sevinçlerini, umutlarını, acılarını ve hayatlarını paylaşırlar. Yaş aldıkça geçmişe daha çok bağlı, yaşadıkça yaşıtlarıyla anı, gelecek için çoğunlukla da kaygılı yaşar hayatlarını...

Aslında insan, insanın hem yarası hem de ilacıdır. İnsan önce kendiyle, sonra ailesiyle, daha sonra çevresinde edindiği arkadaşlarıyla, dostlarıyla hayatına devam ederken aslında hem kendi hayatına hem de çevresindekilerin hayatlarına bir şekilde dokunup yön vererek yaşıyor, farkında olmasada .

İnsan yalnızca kendi hikâyesinin kahramanı değil, aynı zamanda yaşadığı zamanın da sessiz tanığıdır. Bu yüzden bireysel hayatlarımız, çağın büyük resmi içinde anlam kazanır; çünkü insan, kendini yaşarken aslında zamanını da yaşar.

NURAN ESMA ÖZDEMİR

11/D   NUMARA: 634