Ahmet, kör olduğunu bildiği Mehmet’in bir uçuruma doğru yürüdüğünü görüyor, ama ondan hoşlanmadığı için aşağıya yuvarlanmasına göz yumuyor. Bu cinayet sayılır mı?

Evet bence sayılır. Ahmet, kör olduğunu bildiği Mehmet’in uçuruma doğru yürüdüğünü görüyor fakat ondan hoşlanmadığı için hiçbir şey yapmıyor. Ahmet, Mehmet’i itmedi. Ama onu durdurmamakla, aslında kaderine sessizce ortak oldu. Belki Ahmet’in davranışı yasal olarak cinayet sayılmazdı, ama ahlaken onun yaptığı bir suçtur. Çünkü gerçek adalet mahkemelerde değil, insanın kalbinde başlar. 

 Günlük hayatta da buna benzer durumlar çok olur. Birinin zorbalandığını görürüz ama karışmayız. Oysa bazen tek bir kelime bile bir insanın hayatını kurtarabilir. 

Sonuç olarak, Ahmet’in davranışı bana insan olmanın temel gerçeğini hatırlatıyor: Birini görmek, sadece gözle değil, kalple olur. Eğer kalbimiz görmüyorsa, aslında kör olan kişi biziz.

                                                                                                                       Yasin Akbulut 11-D 1383