Bence bir şey iyi olduğu için Tanrı tarafından buyrulmuştur. Çünkü Tanrı zaten evreni yaratan bir varlıktır. En başından beri neyin iyi neyin kötü olduğunu zaten biliyordur ve buna göre de bir şeyi iyi olduğu için buyurmuştur. Çünkü Tanrı iyiliğin temelidir. Eğer bir şey Tanrı istediği için iyi olsaydı bu şuan ki çoğu şeyi mantıksız kılardı. Onun sınırlarını kaldırırsan herkes kafasına göre "ahlak" kurardı. Böyle olunca da insanlar arasında bitmeyen bir sorun olarak belki de insanlığın sonu bile gelebilirdi. Mesela acımasızlık Tanrı'nın isteği ile iyi olsaydı o zaman tüm insanlar acımasız olurdu. Bu da Tanrı'nın kendi yarattığı evreni bir deyişle yok etmesi olurdu. 

İyilik akıl ve vicdan yoluyla kavranabilir bir şeydir. Tanrı da iyidir ve biz insanlar için aslında iyiliği temsil eder. Tanrı vicdanın, merhametin, adaletin ve tüm evrenin, evrendeki her şeyinde yaratıcısıdır ve bunları temsil eder. Tanrı böyle istiyor diyerek her şeyi uygularız mesela. Hatta bende uygularım ama yine de düşünmek lazım bence. Şöyle düşünelim mesela eğer biri sadece Tanrı istiyor diye yardım ediyorsa birine bu kendi fikrin olmadan, düşünmeden, sorgulamadan bu fikre inandığı için yardım etmiş olur. Ancak biri "bu doğru" diyerek yardım ediyorsa bu gerçek iyilik olur. Gerçek iyilik emirle değil bilinçle olmalıdır. Sonuç olarak bence bir şey Tanrı buyurduğu için iyi değildir; Tanrı onu zaten iyi olduğunu bildiği için buyurur. Çünkü iyiliği doğrudan vicdan, akıl ve sevgiyle ilişkilendirmek, hem insanı hem Tanrı’yı daha anlamlı bir yere koyar.

Berra Ada Taş

11-D 619