Akıl insan için bir yara mıdır yoksa bir nimet mi?

                                                                                                                              (Nisanur Kucur 11/D )

   Akıl, insana bahşedilmiş en büyük nimettir. İnsan akıl sayesinde yalnızca nefes alıp veren bir varlık olmaktan çıkar; iyiyi kötüden, faydalı olanı zararlıdan ayırır. Bu da insanı insan yapan şey değil midir zaten? Düşünen, sorgulayan ve karar verebilen bir varlığa dönüşür; öğrenir, üretir ve güçlenir. Akılla çaresiz denilen hastalıklara tedavi bulunmuş, milyonlara umut olunmuştur.

İnsanlık için en büyük nimet olarak adlandırdığımız akıI, aynı zamanda insanlığın başına gelmiş en büyük felakettir. Aklı ile kendi benliğinin farkına varan, yoluna ışık tutan, medeniyetler kuran insan; aynı akılla doğayı, kendi türünü, kısacası önüne sunulan ya da eline geçirdiği ne varsa bertaraf ederek izi silinemez bir yara açmıştır ve açmaya da devam etmektedir. Örneğin aklıyla atomu parçalayan insan, Hiroşima'da yetmiş bin kişiyi öldürmüş, Nazilerin gerçekleştirdiği sistematik nefret ve ideoloji uğruna milyonlarca yahudi katletmiştir. Insanların yeni buluşlar yapmak için tasarladığı denyelerde yüz on beş milyonun üzerinde hayvan kullanılmıştır. Yani aklı olmayanlar "aklı olanlar" tarafından katledilmiştir. 

     sanayi devrimi sonrası gelişen teknolojinin insanlara olan yararları oldukça fazladır. Fakat bize olan yararı kadar yine bir canlı olan ağaçlara, hayvanlara, cevreye geri dönülemez zararlar vermiştir. 

   Bunlar insanın aklına şöyle bir soru getiriyor: Insanda akıl bulunması onu hayvanlardan veya diğer canlılardan daha üstün mü kılar; onlara hükmetme, yaşam alanlarını tahrip etme, canlarını hiçe sayma hakkını mı verir? Türkiye'de bir insanı öldürmenin cezası müebbetken, bir hayvanı öldürmenin cezası 6 ay ila 4 yıl arasında değişir. Yani Akıl, her canlının eline bir kere geçebilecek ömre değer bile biçebilir mi? Eger akıl insanı "üstün" kılıyorsa insana bu üstünlüğü hükmetme veya zarar verme yerine koruma ve iyileştirme gibi büyük sorumluluklar vermelidir. Sokrates'in de dediği gibi "insanın en büyük hatası aklını kontrol edememesidir." Sonuç olarak Akıl ne bütünüyle bir nimet ne de tamamen bir yaradır, onu yönlendiren vicdanla ölçülür    

                                                                                                              Nisanur Kucur 11/D 1333